Is parachutespringen op Texel de ultieme bucketlist-ervaring?

Als vader van twee zoons zoek ik niet alleen naar leuke dingen om met hen te doen, maar soms ook gewoon naar iets voor mezelf. Iets met een beetje spanning. Iets waardoor je de adrenaline door je lichaam voelt stromen. Iets als… parachutespringen!

Deze sprong stond al weken met hoofdletters in onze agenda. Iedere keer als ik de datum op de kalender zag, voelde ik de kriebels in mijn buik. Niet van de zenuwen – oké, misschien een beetje – maar vooral van pure enthousiasme. We keken hier zó naar uit. Een midweekje Texel, even weg van de dagelijkse chaos, met als kers op de taart: een tandemsprong uit een vliegtuig. Dat was het plan. Ik telde de dagen af als een kind dat bijna zijn schoen mag zetten. De voorpret, het plannen, het inpakken van mijn koffer – het maakte de ervaring alleen maar intenser. We waren klaar voor avontuur en dat avontuur begon op een plek waar je het misschien niet meteen verwacht: Texel. Nog specifieker: bij Paracentrum Texel. Ja, ik ben uit een vliegtuig gesprongen van 13.000 voet hoogte. Midlifecrisis? Absoluut niet! (Hoop ik…)

Een sprong in het diepe (of in de lucht)

Parachutespringen stond al jaren op mijn lijstje. Je weet wel, ergens tussen “de Chinese muur bewandelen” en “ooit een hele nacht doorslapen zonder dat mijn kind roept dat z’n knuffel een pleister nodig heeft”. Dus toen de kans zich voordeed tijdens een midweekje Texel, twijfelde ik geen moment. Bij Paracentrum Texel kun je een tandemsprong maken vanaf 13.000 voet (dat is 4 kilometer hoog voor de liefhebbers). Je kunt er ook een cameraman bijboeken die je hele avontuur filmt en fotografeert. Tip van een vader die voor deze keuze heeft gestaan: doe dat. Echt. Want als je dan toch uit een vliegtuig springt, wil je daar bewijs van.

Helaas moesten we vanwege laaghangende wolken een aantal uren wachten, voordat we daadwerkelijk het vliegtuig in mochten stappen. We vonden het fijn dat we wel het terrein konden verlaten om de omgeving te bekijken. Toen de lucht klaarde, werden we opgebeld met het verzoek om zo snel mogelijk terug te komen.

Voorbereiding met een vleugje paniek

Na een korte instructie kreeg ik mijn harnas aangemeten en mocht ik kennismaken met mijn instructeur. Een uiterst vriendelijke kerel die volgens mij al vaker uit een vliegtuig was gesprongen dan dat ik luiers heb verschoond. Je wordt stevig vastgeklikt, je krijgt wat aanwijzingen en dan? Dan stap je dat vliegtuig in. De sfeer aan boord? Best ontspannen eigenlijk. Alsof je met een stel vrienden op vakantie gaat, maar dan met het verschil dat je straks de deur uitloopt terwijl het vliegtuig nog vliegt.

Voor mensen met hoogtevrees: geloof me, je denkt van tevoren dat je het niet durft. Maar op het moment zelf, met die professionele instructeur aan je vastgehaakt, vergeet je die angst. Het is alsof je hersenen zich uitschakelen en alleen nog maar genieten. De spanning verdwijnt zodra je de lucht in gaat en het enige wat overblijft is een enorm gevoel van enthousiasme. Omdat je zo hoog in de lucht bent, heb je totaal geen besef van diepte. Iets waar mensen met hoogtevrees juist tegenop zien.

De sprong zelf: 60 seconden pure waanzin

Hoppa, daar ga je dan. De deur gaat open. De wind suist naar binnen. Je hangt letterlijk buiten het vliegtuig en dan spring je. Of nou ja, je wordt gesprongen. De eerste 5 seconde vergeet je adem te halen. Daarna vergeet je alles. Je valt met zo’n 200 km/u richting aarde. 60 seconden vrije val, gevolgd door een rustige zweefvlucht van een paar minuten zodra de parachute open gaat. Wat je dan ziet? Texel in al zijn glorie. De Noord- en Waddenzee, een stuk van Vlieland, de groene weilanden, het strand, kleine autootjes en piepkleine mensen. Wat je voelt? Een immens gevoel van vrijheid. Als vader ben je gewend om altijd alles onder controle te willen houden. Maar daar in de lucht laat je alles los. Letterlijk. (Behalve de parachute dan, dat is niet heel handig.)

Over veiligheid gesproken: wist je dat tandemspringen volgens onderzoek net zo veilig is als een potje tafeltennis? Geen grap. Het aantal ongelukken bij tandemsprongen is zeldzaam laag. Alles is gericht op jouw veiligheid: van de dubbele checks, de materiaalinspecties, tot de ervaring van de instructeurs die letterlijk duizenden sprongen op hun naam hebben staan. Ik voelde me op geen enkel moment onzeker of onveilig. Integendeel, ik denk dat ik me zelden zó vertrouwd heb gevoeld.

Waarom je die cameraman écht moet bijboeken

Ja, het is een extra investering. Maar ik beloof je: het is het waard. Mijn video is inmiddels minstens twintig keer bekeken door familie, vrienden en de meester van Floris (lang verhaal). Je krijgt honderden foto’s, video’s van het opstijgen, de sprong zelf, de vrije val en zelfs de landing goed in beeld. Maar het mooiste: je ziet jezelf een ervaring beleven die je nooit meer vergeet. Floris vond mijn ervaring “cool bro”. Sevijn vond vooral de video’s van het vliegtuigje leuk.

Voordelen van parachutespringen bij Paracentrum Texel

1. Professionele begeleiding: Je voelt je direct op je gemak door de ervaring van de instructeurs.
2. Adembenemend uitzicht: Texel is prachtig van boven. Zelfs met knikkende knieën.
3. Snelle, duidelijke instructies: Geen urenlange theorie. Gewoon to the point in nog geen 5 minuten.
4. Mogelijkheid tot cameraman: Zodat je jouw sprong keer op keer kunt herbeleven.
5. Goede organisatie: Van reserveren tot landen, alles liep soepel.
6. Toegankelijk voor beginners: Je hoeft geen ervaring te hebben.
7. Fantastische sfeer: De vibe op het terrein is ontspannen en gezellig.
8. Mooie locatie: Texel is sowieso een fijne plek voor een aantal daagjes weg.
9. Veiligheid staat voorop: Het bedrijf neemt geen enkel risico, daar waar het aankomt op veiligheid en uit onderzoek blijkt dat tandem springen extreem veilig is.

Zijn er ook nadelen?

Ja, natuurlijk. Geen ervaring is perfect. Dus hier zijn de minpunten:

1. De prijs: Met de sprong en het camerawerk ben je al snel een paar honderd euro kwijt.
2. Weersafhankelijk: Bij sterke wind of lage wolken wordt er niet gesprongen. Jammer, maar fijn dat het bedrijf veiligheid op nummer 1 heeft staan.
3. De afstand: Texel ligt op een eiland, wat betekent dat je even onderweg bent. Voor mensen uit het zuiden of oosten van Nederland is dat een flinke rit én een boottocht.

Conclusie: doen. Gewoon doen.

Parachutespringen op Texel was voor mij een ervaring die ik niet snel vergeet. Het is niet iets wat je elke dag doet, maar juist daarom zo waardevol. Als vader, als mens, als adrenalinejunkie-in-opleiding. Het gaf me even dat gevoel van volledige vrijheid en ik besefte hoe goed het is om af en toe iets te doen dat compleet buiten je comfortzone ligt.

Of je nou hoogtevrees hebt, twijfelt over de veiligheid, of denkt dat het niks voor jou is: doe het toch. Want juist dán is de beleving het meest intens. De voorbereiding, de spanning in het vliegtuig, het moment waarop je valt en het uitzicht terwijl je zweeft… het is met niets te vergelijken. Je voelt je even los van alles. Geen telefoons, geen to-do lijstjes, geen kinderen die vragen waar hun sokken zijn. Alleen jij, de lucht, en dat onbeschrijfelijk mooie uitzicht.

Dus: staat parachutespringen op je bucketlist? Schrap hem eraf. Bij Paracentrum Texel zit je gebakken.

P.s. vergeet die cameraman niet, hè.