Auteur: Ferry Boom

Een relatiebreuk is als een aardbeving in het leven van een kind. Alles wat vertrouwd en vanzelfsprekend was, staat ineens op losse schroeven. Toen de moeder van Floris (geboren in 2013) en ik besloten uit elkaar te gaan, dacht ik dat we het netjes en met respect voor elkaar zouden doen. Dat is slechts deels gelukt. Maar wat ik toen nog niet doorhad, is dat zelfs een ‘goede’ scheiding diep kan snijden in de vertrouwde wortels van je kind.Als volwassenen hebben we woorden, internet, therapie en vrienden. Kinderen hebben ons. Maar dan moeten wij wel weten waar we op moeten…

Voor veel ouders is het combineren van sport, werk, huishouden en quality time een logistieke nachtmerrie. Want wie heeft er nog puf over om ’s avonds naar de sportschool te gaan, als je al je energie hebt verspild aan het vangen van een peuter met een pot pindakaas? Precies.Maar sinds kort hangt er bij ons iets in huis dat niet alleen mijn conditie opkrikt, maar ook de aandacht van mijn vrouw weet te grijpen: de Smartsporter boksmachine met bluetooth. Jep, boksen op muziek, waar in huis je maar wilt. En ja, daar had ik zo mijn gedachten over gehad. Want…

“Hoeveel krijg ik bij jou, pap?” vroeg Floris terwijl hij zijn handen alvast wrijvend tegen elkaar hield. “Want bij mama krijg ik één euro meer.”Tja, hoe ga je daar nou weer op reageren? Lachend, natuurlijk. Als gescheiden vader heb ik er in ieder geval weer een project bij, want ‘zakgeld’ is veel meer dan simpelweg een muntje in een spaarpot mikken. Het is een les in verantwoordelijkheid, sparen, keuzes maken én omgaan met verleiding. Zeker als je kind vliegensvlug doorheeft dat twee huizen misschien ook twee keer kassa kan betekenen.Welkom in de wondere wereld van co-ouderschap, waar niet alleen bedtijden,…

Toen ik vroeger als kind met mijn ouders naar de bibliotheek ging, voelde dat als een verplicht nummertje. Je moest er stil zijn (ademen mocht nog net), alles rook naar oude meuk en van de kille uitstraling kreeg je spontaan een depressie. Tegenwoordig is dat beeld gelukkig compleet achterhaald. De moderne bibliotheek is zoveel meer dan een plek vol boeken. Het is een schatkamer vol verhalen, inspiratie en avontuur. Maar hoe maak je zo’n uitje nou leuk voor je kinderen en zorg je ervoor dat het niet voelt als een oersaaie verplichting?Afgelopen weekend besloten we – zoals we regelmatig doen…

Het begon allemaal op een maandagmorgen. De wekker had me al drie keer genegeerd, de broodtrommel van de oudste bleek nog vies in zijn schooltas te zitten en de jongens (Sevijn en Floris) maakten ruzie over de afstandsbediening. Ondertussen probeerde ik een boterham met pindakaas in mijn mond te duwen en tegelijkertijd een verloren gymschoen onder de bank vandaan te vissen. Chaos? Hoe kom je erbij?! Tot ik me herinnerde dat we sinds kort de Bosstony Kindertablet in huis hebben.Ik drukte op de aan-knop, schoof de tablet in Sevijns handjes en ineens was er stilte. Rust. Vrede. Jeetje, ik kon…

Het was een regenachtige dinsdagmiddag toen ik voor de zoveelste keer die maand mijn bankieren-app van ING opende. Ik keek naar het saldo en voelde die bekende knoop in mijn maag. Het was nog niet het einde van de maand, maar toch stond ik rood. Nee, we hadden geen gekke uitgaven gedaan. Het was gewoon het leven. Boodschappen, kinderopvang, verzekeringen, een paar sportabonnementen, schoolspullen, verjaardagen en natuurlijk de energierekening die wéér omhoog was gegaan. Herkenbaar?Als je een gezin runt, voelt het soms alsof je in een emmer met een gat erin water aan het dragen bent. Hoeveel je er ook…

Laatst hoorde ik een vader in de stad tegen zijn dochter zeggen: “Zou je dat ijsje wel eten, schat? Je moet niet nog dikker worden.” Mijn maag draaide zich letterlijk om. Niet alleen omdat ik direct mijn eigen kinderen voor me zag, maar vooral omdat ik dacht: dit is precies hoe je een meisje leert twijfelen aan zichzelf.Als ouder wil je natuurlijk het beste voor je kind. Maar soms, zonder dat je het doorhebt, plant je zaadjes van onzekerheid. In dit artikel deel ik vijf valkuilen die ouders (vaak onbewust) maken, maar waarmee je het zelfbeeld van je dochter flink…

Je kent het vast wel. De klok zegt 07:38, jij trekt een schone sok aan omdat je net in een plas water bent gaan staan in de badkamer, je dochter gilt dat haar haar “zó echt niet kan” en je zoon blijkt pas bij het tandenpoetsen ineens levensbedreigend ziek (omdat hij niet naar school wil). Je partner kijkt je aan met die blik van: “Doe jij dit even?” en nog voor iemand iets heeft gezegd, sta je op ontploffen. Herkenbaar? Mooi. Dan zit je hier goed!Want hoe blijf je een beetje lief voor elkaar, als de kinderen je aandacht opvreten…

Laat ik je meenemen naar een doodgewone dinsdagmiddag in ons huis. Floris (mijn oudste van 11) komt thuis van school, smijt zijn tas in de hoek en roept: “Pap, mag ik straks met een paar kinderen uit mijn klas naar het voetbalveldje?” Op zich geen vreemde vraag, maar het viel me op dat hij er wat zenuwachtig bij keek. “Wat is er?” vroeg ik. “Nou,” zei hij, “die jongens zijn echt goed en ik helemaal niet. Ze lachen me weleens uit. Maar als ik niet ga, vinden ze me sowieso dom.”Bam. Daar is-ie dan, de worsteling. De keuze tussen jezelf…

Er was eens een vader die met zijn oudste dochter op de bank zat. Ze nestelde zich naast hem met een bak popcorn, helemaal klaar voor een filmavondje. Hij wilde net iets liefs zeggen, toen er een geur zijn neus binnenwaaide die hem meteen terugbracht naar een zomerkamp in 2003. Regenachtig. Tenten. Natte honden. “Zeg,” zei hij voorzichtig, “ruik jij dat ook?”Herkenbaar?De puberteit is een feest van veranderingen. Stemmen slaan over, puistjes komen zonder uitnodiging en geuren… tja, die worden intenser dan ooit. Daar waar wij als ouders een frisse douche zien als iets vanzelfsprekends, voelt het voor pubers soms…