Je kent het vast wel. De klok zegt 07:38, jij trekt een schone sok aan omdat je net in een plas water bent gaan staan in de badkamer, je dochter gilt dat haar haar “zó echt niet kan” en je zoon blijkt pas bij het tandenpoetsen ineens levensbedreigend ziek (omdat hij niet naar school wil). Je partner kijkt je aan met die blik van: “Doe jij dit even?” en nog voor iemand iets heeft gezegd, sta je op ontploffen. Herkenbaar? Mooi. Dan zit je hier goed!
Want hoe blijf je een beetje lief voor elkaar, als de kinderen je aandacht opvreten en de rust ver te zoeken is? Hoe voorkom je dat je partner je grootste irritatiefactor wordt, terwijl hij of zij ook gewoon maar probeert te overleven?
Inhoudsopgave
Het is niet jij tegen mij, het is wij tegen de chaos
Vroeger, toen je nog gewoon verliefd was en zeeën van tijd had, kon je rustig praten. Of zwijgend een serie kijken zonder onderbroken te worden door: “Mamaaa, ik moet poepen!” of “Pap, waar is mijn gymtas?”. Maar nu? Nu ben je collega-opvoeder, brandjesblusser en taxichauffeur ineen. Maar je partner ook.
Wat wij thuis zijn gaan doen, is het benoemen van het teamgevoel. Als we merken dat het kibbelen begint, zeggen we letterlijk: “Hé, we zitten aan dezelfde kant.” Het klinkt misschien knullig, maar het helpt. Zo worden we even herinnerd aan het feit dat we samen vechten tegen de chaos, niet tegen elkaar.
Verwachtingsmanagement voorkomt teleurstellingen
Niets maakt een goede sfeer meer kapot dan onuitgesproken verwachtingen. Jij denkt dat hij wel begrijpt dat je om 18:00 eten op tafel verwacht. Hij denkt dat jij om 17:45 pas begint met koken. Gevolg: hongerige kinderen, frustraties en die klassieke zucht die meer zegt dan duizend woorden.
Bespreek dus wat je van elkaar verwacht, zeker op drukke momenten. Klopt, dat voelt soms als het managen van een bedrijf in plaats van een gezin, maar het werkt echt. Wij hebben sinds kort een gedeelde Google-agenda en nemen elke zondagavond even de nieuwe week door. Klinkt saai, is het misschien ook, maar het voorkomt een hoop misverstanden (en daarmee dus irritaties).
De kracht van de micro-pauze
Soms wil je gewoon even gillen. Of verdwijnen. Of dat je partner in rook opgaat (en vooral niet meer terugkomt). Dat is helemaal oké, die gevoelens horen erbij. Het helpt dan om een micro-pauze in te lassen. Even naar de wc en diep ademhalen (terwijl je leerzame teksten leest op mijn Instagram). Of een kopje thee in de tuin drinken, desnoods in de regen. Alles beter dan iets lelijks zeggen dat je later weer moet rechtbreien of waar je ‘verplicht’ je excuses voor moet aanbieden.
Wij hebben een codewoord. Echt waar. Als ik ‘zaklamp’ zeg, betekent dat: laat me heel even met rust voordat ik iets doms zeg. En als mijn partner dat zegt? Dan probeer ik ook echt mijn mond dicht te houden, want dan weet ik: dit is even niet het moment voor discussie over wie de vuilnis zou doen.
Psst, wij zijn op ‘zaklamp’ gekomen, omdat dat licht schijnt op de situatie 🙂
Plan tijd voor jullie samen in, een mini-date
Klinkt suf, maar werkt als een tierelier. Zet wekelijks een moment in je agenda voor alleen jullie twee. Geen schermen, geen kinderen, geen huishouden. Dat hoeft echt geen uitgebreid diner te zijn. Een klein spelletje, samen wandelen of gewoon een leuke film kan al voldoende zijn om even dichter bij elkaar te komen.
Door bewust tijd voor elkaar te maken, herinner je jezelf eraan waarom je ooit aan dit gekkenhuis bent begonnen: omdat je van elkaar houdt en om elkaar geeft. Probeer te onthouden: zelfs de grootste opvoedchaos is beter te dragen als je weet dat je thuis een veilige haven hebt.
De liefde zit ‘m in de kleine dingen
Een appje sturen: “Succes vandaag met die lastige vergadering.” of even een knipoog geven als jullie elkaar passeren in de ochtendspits. Kleine gebaren die laten zien: ik zie jou nog, ook al draaien we op de automatische piloot.
Mijn vrouw had laatst een chocolaatje bij mijn laptop gelegd met een briefje: “Voor de liefste ontbijt-maker die ik ken.” Klinkt misschien overdreven (al zijn mijn ontbijtjes echt lekker), maar ik voelde me oprecht gewaardeerd. Ik was daardoor een stuk minder boos toen ik het doucheputje met haar haren weer eens moest schoonmaken.
Je bent partners, wees lief voor elkaar
De hectiek van het ouderschap is onvermijdelijk. Maar je hoeft het niet alleen te dragen. Zie je partner als bondgenoot, niet als tegenstander. En wees een beetje mild voor elkaar. Ook als de ene net iets vaker een taak vergeet. Of een broodtrommel.
Want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een beetje liefde in de chaos.
