Er zijn momenten waarop ik mijn vrouw aankijk en denk: “Weet jij eigenlijk nog wel wie ik ben?” Niet uit onvrede, maar uit oprechte verwondering. Want sinds de komst van onze kinderen is er zóveel veranderd. Waar we vroeger ’s avonds languit op de bank series keken met een wijntje, zitten we nu ieder aan een kant van de bank – zij op haar laptop om gemiste werkuren in te halen, ik met een broodtrommel in mijn handen omdat ik er net op ben gaan zitten.
We houden van elkaar, absoluut. Maar liefde kan veranderen als je kinderen hebt gekregen. Soms langzaam, soms met een klap. Van partners die hand in hand door het leven gingen, veranderen we in collega-ouders. De taken zijn verdeeld, de agenda’s zijn vol en de enige aanraking die we nog delen is per ongeluk als we tegelijkertijd een bord in de vaatwasser zetten.
Toch hoeft het niet zo te blijven. Sterker nog, het mag niet zo blijven. Want je relatie is de fundering van je gezin. Als die scheurt, wankelt de rest. Maar hoe houd je elkaar vast als je allebei in het standje ‘overleven’ terecht bent gekomen?
Inhoudsopgave
Plan tijd in die niet onderhandelbaar is
Iedere ouder kent het: “We moeten echt weer eens een avondje samen.” Maar zodra er een kind ziek is, de oppas afzegt of de energierekening op de mat valt, verdwijnt dat avondje als sneeuw voor de zon. Tijd samen moet je daarom behandelen als een doktersafspraak. Zet het in je agenda, blok het af en verzet het niet. Ook niet voor voetbaltrainingen, schoolmailtjes of dat ene project op je werk.
Dat hoeft trouwens niet altijd groots of meeslepend te zijn. Soms is een wandeling zonder kinderen al genoeg. Of een ontbijt samen terwijl de kinderen nog slapen (oké, dit is zeldzaam, maar het bestaat). Het gaat om de aandacht voor elkaar, niet om de activiteit.
Zie elkaar, echt
Op drukke dagen merk ik dat ik naar mijn vrouw kijk, maar haar eigenlijk niet zie. Ze is moeder, partner, werknemer, vriendin… maar wie is ze daarachter? Wanneer heb jij je partner voor het laatst een oprechte vraag gesteld die níet ging over luiers, crècheschema’s of boodschappenlijstjes?
Probeer iedere dag minimaal één vraag te stellen die draait om haar of hem als persoon. Hoe voel je je? Waar loop je tegenaan? Wat heb je vandaag nodig? Kleine vragen, groot effect. Want iedereen wil gezien worden, ook (juist!) als je je de hele dag weggeeft aan anderen.
Verwacht geen balans, maar kies bewust
De grootste valkuil na het krijgen van kinderen is denken dat je alles in balans moet houden. Werk, huishouden, opvoeding, relatie, vrienden, sport… het past gewoon niet allemaal tegelijk. In plaats van vechten tegen die realiteit, kun je beter kiezen. Voor elkaar. Voor die 10 minuten samen op de bank, voor dat kaartje op het aanrecht, voor die hand op de schouder in een drukke ochtendspits.
Het zijn niet de grote gebaren die je relatie redden, maar de kleine keuzes die je iedere dag maakt. Kies dus vaker voor elkaar, juist als je er eigenlijk geen tijd voor hebt (of denkt dat je er geen zin in hebt).
Spreek irritaties uit vóórdat ze gaan stapelen
In een relatie zonder kinderen kun je nog wel eens denken: ‘ach, ik laat het gaan’. Maar met kinderen, slaaptekort en overvolle dagen stapelt dat ‘laten gaan’ zich op tot een innerlijke vulkaan. En die barst gegarandeerd op het moment dat je kind net in slaap is gevallen. Hoppa, je avond samen verpest.
Spreek dus uit wat je dwarszit. Niet verwijtend, maar vanuit jezelf. “Ik merk dat ik het lastig vind dat je…”, in plaats van “Jij doet ook nooit…”. Wees ook bereid te luisteren als de ander iets wil zeggen. Een relatie draait om communicatie, niet om gelijk krijgen.
Herinner jezelf eraan waarom je ooit koos voor elkaar
Er zijn avonden dat ik naar mijn vrouw kijk terwijl ze in een oud t-shirt met een vlek op haar schouder een kind naar bed brengt. En dan voel ik het ineens weer: die liefde van vroeger. Niet omdat ze er uitziet zoals in onze verkeringstijd, maar omdat ik zie hoe ze zorgt, hoe ze liefheeft, hoe ze blijft doorgaan.
Gun jezelf die herinneringen. Haal foto’s van vroeger tevoorschijn, vertel elkaar over jullie eerste date of zet ‘jullie’ nummer op tijdens het koken. Liefde is niet verdwenen, het is alleen bedolven geraakt onder een laag kinderspeelgoed, werkstress en slaapgebrek.
Tot slot: liefde is werk, maar wel het mooiste werk dat er is
Verwacht niet dat je relatie ‘vanzelf’ weer opbloeit. Liefde is werk, net als opvoeden dat is. Maar het is werk dat loont. Niet alleen voor jullie als partners, maar ook voor jullie kinderen. Want een veilige, liefdevolle relatie is het mooiste voorbeeld dat je hen kunt geven.
Ik hoop dat Sevijn (2) en Floris (11) later zullen terugkijken en zeggen: “Onze ouders hielden niet alleen van ons, maar ook van elkaar.”
